Strona główna

Słowiańskie szepty

Czarodziejski zielnik

Czarownice

Złowrogie kobiety

Marzenia (video)

Freja

Biała Dama

Kirke

Goplana

Czary miłosne

Artyści

Czersk

Czersk

Czersk

Widok z wieży w Czersku

Zła księżniczka

Figura wampirzycy wkomponowana w przestrzeń utworu „Poganka” Narcyzy Żmichowskiej znajduje opracowanie w baśni przywołanej na kartach owego obrazu literackiego. Otóż wampirzycą po śmierci staje się księżniczka. Demoniczna femina pojawia się w domu rybaka dopiero trzeciej nocy po pogrzebie, gdyż trójka implikuje asocjację ze zmarłymi, np. przy nieboszczyku czuwano przez trzy dni. Księżniczka – wampir przychodzi do swego mężczyzny tylko nocą. Noc przywołuje autonomiczną serię określeń, które stosuje się do przedstawienia obcej tanatycznej krainy: nierozróżnialność, destrukcja, bezruch, bierność. Wampirzyca odwiedza rybaka o północy. Ta bowiem graniczna pora ewokuje skojarzenia ze światem chtonicznym, śmiercią, żeńskością. W środku nocy zatem można doświadczyć rozmaitych zagrożeń. A nocny czas środka z pełnym otwarciem na „świat niski” stawał się głównym biegunem mocy istot nieczystych.
   

Czersk                 Czersk

Demoniczna femina jawi się rybakowi jako istota blada i drżąca. Wampiry wszakże rozpoznawano po zewnętrznym wyglądzie, cielesnych atrybutach. Charakteryzowała je przede wszystkim blada cera, ukrwione, płomienne i błyszczące oczy, pozbawione jednak ciepła oraz dłonie porośnięte białym zarostem. I takie wyobrażenie wampirycznej persony najczęściej eksponowano na kartach literatury. Warto dodać, iż wyjątkową bladość przypisuje się figurze kobiety drapieżnej, nieprzewidywalnej, fascynującej i przerażającej, reprezentującej „piękno niepokojące”, „piękno okrutne i mroczne”. Konstytutywnym elementem scenariusza odwiedzin księżniczki – wampirzycy staje się pocałunek składany na skroni rybaka. Wedle zaś powszechnych fantazmatów wampiry najczęściej całowały swe ofiary w usta i szyję. Z jednej strony pocałunek wampirzycy kojarzy się z utratą sił witalnych, z drugiej ma zabarwienie erotyczne. Nie dziwi też fakt, iż pocałunek kobiety - wampira nabierając wymiaru emblematycznego oznacza śmierć moralną, gdyż kradnie duszę i odbiera szansę na spoczynek w niebie, ponieważ ofiara albo umiera od razu, albo powiększa zastępy nie całkiem umarłych. Pocałunek wampirzycy jest przeto odwróceniem dobra, nie wyraża miłości, ewokuje bowiem sensy z ukąszeniem. Efektem nocnych odwiedzin wampirzycy było to, że rybak z dnia na dzień tracił siły fizyczne, miał coraz mniej krwi. Cudza krew zaś jest niezbędna do życia wampirom, bez niej słabną i ich ciało zaczyna się rozkładać. Rzecz istotna, rybak świadomie poddaje się urokowi „pięknej zmarłej” w złocistej sukni. A miłość staje się jedyną motywacją jego postępowania. Należy zauważyć, iż wampiry wymagają całkowitej uległości, karmiąc się bólem i powolną agonią swych ofiar, dlatego księżniczka – wampir towarzyszy umierającemu rybakowi. Zastanawiać może jednakże gest, który wykonuje wampirzyca, albowiem załamuje ręce. Oto w niewerbalnej komunikacji ów gest uruchamia implikację z rozpaczą. Czyżby więc przez chwilę demoniczna femina żałowała swego postępowania wobec rybaka?


                                                                              Opracowane na podstawie książki:

                                                   Romantyczne fantazmaty demonicznej kobiecości