La belle dame

Uwodzić to tyle, co umierać jako realność i odradzać się jako złudzenie…

                                                               Jean Baudrillard, O uwodzeniu

La Belle Dame… pojawia się w balladzie Johna Keatsa pod tym samym tytułem i objawia się rycerzowi jako śliczna zjawa ze świata czarów, córka wróżki. Warto przypomnieć, iż wróżki władały magią, potrafiły czarować ludzi, zmieniać kształty. Odznaczały się talentem muzycznym. Kto zaś zabłąkał się do ich krainy mógł z niej wrócić obłąkany lub także przekonał się, że jego krótki pobyt trwał w rzeczywistości długie lata. Uosabiały również przeznaczenie. Stąd nie dziwi fakt, że belle dame naznaczy nieszczęsnym piętnem życie rycerza, ponieważ stosując kobiece sztuczki, wprowadzi go do krainy cieni. Owa kobieta funkcjonuje w spatium ballady jako mistrzyni kuszenia. Doskonale bowiem wie, jak omotać mężczyznę swym powabem. A jej tajemniczy magnetyzm tkwi m.in. w dzikich oczach, czyli dziwnych, osobliwych, niezwykłych, emanujących czarowną mocą. Córka wróżki oszałamia też rycerza cudownym głosem. Co ciekawe, angielskie słowo charm (urok) oznacza pieśń. Można w tym miejscu także dodać, że już starożytne syreny wabiły żeglarzy czarodziejskim śpiewem. La belle dame stosuje również inne kobiece fortele. Otóż przynosi rycerzowi leśny miód, „korzonki świeże”, rosę.

Warto podkreślić, iż podarki mają ogromną siłę uwodzicielską. Bezlitosna pani pragnie więc otoczyć mężczyznę troską, stworzyć poczucie bezpieczeństwa. Zaimponować mu swą dobrocią i czułością. Córka wróżki umie też ewokować atmosferę rozmarzenia, olśnienia, albowiem wyznaje rycerzowi słodkim głosem miłość. Prowadzi go wreszcie do groty. Chce w nim wzbudzić litość, płacząc. W procesie uwodzenia ważne jest wszak oddziaływanie na emocje odbiorcy, a łzy jawią się jako elementy zamierzonej gry. Budzi się wtedy współczucie. Należy także odnotować, iż grota to brama prowadząca do świata podziemnego, świata śmierci, naznaczona ponadto żeńskim aspektem. Na drugą tedy stronę przeprowadza rycerza kołysanka śpiewana przez belle dame. Fatalna kobieta zatem usypia, hipnotyzuje mężczyznę, postaciując eo ipso oniryczny styl uwodzenia, symptomatyczny dla istot ucieleśniających porządek zaświatowy. A kołysanka sprawia, że rycerz traci nad sobą kontrolę i nieświadomie poddaje się władzy enigmatycznej, groźnej, przebiegłej feminy. Córka wróżki kryła pod maską pięknej kobiety swą mroczną, destrukcyjną naturę. Działała szybko, gdyż chciała doprowadzić mężczyznę do chwili zapomnienia. Uosabiała tanatyczne tchnienie bezlitosnej przyrody. Rzecz również znamienna, iż Celtowie wierzyli w przepiękną czarownicę, posłanniczkę śmierci, którą zwodziła młodzieńców urodą, a oni bez chwili zastanowienia rzucali się w kierunku jej szklanej łodzi na zatracenie.